[zaloguj się]
[pdf]

PENURYJA (2) sb f

Teksty nie oznaczają é; a pochylone.

Fleksja
sg
N penuryjå
A penuryją
I penuryją

sg N penuryjå (2). ◊ [A penuryją. ◊ I penuryją.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Ubóstwo, bieda, brak środków do życia; w przen [penuria – niedostatek, ubóstwo Mącz 290b; – niedostatek w jadle i w piciu Calep; niedostatek czego, niedołęka czego – penuria Cn] (2):
Fraza: »penuryja się zalągnie« (2): Bo do pychy hoynośći trzebá y doſtátku/ Pátrzże co s tego bywa záſię ná oſtátku. Iż kiedy ſie iuż náſz pan iáko Lis wyciągnie/ Rádá ſie penuria w tym gniaźdzye zálągnie. RejWiz 188v, 41.
2. [Trudności, przeszkody, ciężkie warunki: Tam w tej wsi Pokrziwniczi panów Stokowskich jest rzeka na przebyciu bardzo zła, bo z lada dżdża wzbiera bardzo, a tam, gdzie przejeżdżają, szeroko rozlewa, gdzie furman penurią wielką cierpi. LustrDróg 76; BronApokr 213; álbobym muśiał niemáłą cżęść nocy w wielkim mroźie/ z wielką penuryą/ ſtrawić. BusLic 9.]

JDok