[zaloguj się]
[pdf]

PĘCZCA (1) sb pl t

pęczca, [pętca].

Fleksja
pl
I pęczcami, pętcy
L pętcach

I pęczcami, [pętcy]. ◊ [L pętcach.]

Sł stp brak, Cn: peca, pęnca, Linde także XVII w.: pętce oraz XVIII w.: pęnca, pęca.

Rzemień służący do krępowania łap ptaka łowczego; lorum Cn: Sokół twárdo związany dzwonki y pęcżcámi/ Teraz iuż wolno buia RejWiz 126; [Ieſliby też kto z pęytcy [!] ptáká vłapił/ tedj go po pętcách poznawſzy że nie iego ieſt/ niema go ſobie przywłaſzczac SzczerbSpecSax 342 (Linde)].

KWysz