[zaloguj się]
[pdf]

PĘDZENIE (5) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstów nieoznaczających é oraz -é.

Fleksja
sg
N pędzeni(e)
D pędzeniu
I pędzeni(e)m
L pędzeniu

sg N pędzeni(e) (2). ◊ D pędzeniu (1). ◊ I pędzeni(e)m (1). ◊ L pędzeniu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pędzić.

1. Gnanie, prowadzenie przed sobą [w tym: dokąd (2)] (4):
Przen: Prześladowanie, wywieranie nacisku (1): Insectatio, Złorzeczenie/ párcie pędzenie. Mącz 385d.
a. O stadach zwierząt domowych (2):
Wyrażenie: »pędzenie bydła, wołow« (1:1): SarnStat 1228; y trudźić ćiáłá ſwe chodzeniem y noſzeniem ofiar/ y pędzeniem bydłá/ nie przyſzło ludźiom iedno z ćięſzkośćią SkarKaz 40b.
b. Uprowadzanie w niewolę (1): Miedzy rozproſzenim Zydowſkim/ nawięthſza ná nie byłá oná Bábilońſka niewola á ięctwo Zydow/ y pędzenie do Bábiloniey BielKron 266.
2. Powodowanie wydzielania się z organizmu (1):
Wyrażenie: »pędzenie uryny« (1): wodka [z michunki] ieſthdziwney mocy wpędzeniu vriny FalZioł II 8a.

Synonim: 1. gnanie.

Cf PĘDZIĆ

KWysz