[zaloguj się]
[pdf]

PIEŁCIE (1) sb n

piełcie, [pełcie, piełcie a. pielcie].

Pierwsze e jasne (tak też Cn); końcowe z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N piełci(e)
G pełciå
D pełciu

sg N piełci(e). ◊ [G pełciå. ◊ D pełciu.]

Sł stp brak, Cn: pełcie, Linde bez cytatu: pełcie; poza tym w objaśnieniu s.v. plewidło.

Wyrywanie chwastów spośród roślin uprawnych; runcatio Mącz, Cn; botanismus, evulsio inutilium herharum Cn: Runcatio, Piełcie/ Wytargánie/ Wyrywánie. Mącz 361c; [Ręczną robotę [...] po jednemu do pełcia, do żęcia i grabienia, kopania rzepy po dwojgu. InwSzlachKal 1599 63].

[pielcie czego: Ci ogodnicy nie powinni do żadnej roboty lecie, jedno do pielcia ogrodów folwarkowych i zamkowych LustrPom 54.]

[Przen: A ná mieyſce żniwá ſądnego dniá/ śmież rozumieć [aby heretyków zostawiono] tu ná tym świećie do czáſu iákiego/ ku pełćiu á mordowániu pogodnego. Respons E2.]

Synonimy: plewidło, plewienie.

Cf PELENIE, 1. PLEĆ, [PLENIE], PLEWIDŁO, PLEWIENIE

JBi