Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PIKAĆ

Następne hasło: PIKARD »

PIKARCKI (3) ai

pikarcki (1), pikartski (1), pikardski (1), [pikarski]; pikarcki LeovPrzep; pikartski LibMal; pikardski Murm.

a jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Fleksja

sg
f	N	pikardskå
	G	pikartski(e)j
	L	pikarcki(e)j

pl
N	subst	pikarski(e), pikartski(e)

sg f N pikardskå (1). ◊ G pikartski(e)j (1). ◊ L pikarcki(e)j (1). ◊ [pl N subst pikarski(e), pikartski(e).]

Znaczenia

1. Przymiotnik od „Pikardia” ‘nazwa prowincji w północnej Francji’ (2)
2. Przymiotnik od „pikart” ‘zwolennik poglądów adamickich’ (1)

1. Przymiotnik od „Pikardia” ‘nazwa prowincji w północnej Francji’ (2):

Wyrażenie: »pikarcka ziemia« = Pikardia [szyk 1:1] (2): Murm 31; Fráncuzowie y Burgundijczykowie/ w Ziemi Pikárckiey/ z wielką obudwu ſtron poraſzką bitwę ſtoczyli. LeovPrzep A4v.

2. Przymiotnik od „pikart” ‘zwolennik poglądów adamickich’ (1): [Niewiáſty Pikártſkie. HerbOdpow Yy marg].

[W połączeniu szeregowym: Luterſkie, Sákrámentárſkie, y Pikárſkie Zbory/ mogą ſie ná cżym potknąć HerbOdpow Y4.]

Wyrażenie: »pikartska wiara« (1): Wſchakze dlya they pikarthſkyey wyary czye nyenawydzą. LibMal 1554/188v.