[zaloguj się]
[pdf]

ROZPRAWIAĆ SIĘ (1) vb impf

Fleksja

3 pl m pers praet rozprawiali sie.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. rozprawić.

Rozstrzygać spór; absolvere, decidere, facere decisionem, transigere (controversiam) Cn:
Zwrot: »[o co] losem się rozprawiać«: Urna item, Gliniány zban zwierſchu wąski w który tych ymioná ná kártkách były wrzucáne którzy ſie o co lóſem roſpráwiáli álbo ſzczęśćia pátrzáli. Mącz 508d.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

KW