Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZPRAWIENIE

Następne hasło: ROZPRAWNIE »

ROZPRAWIONY (6) part praet pass pf

roſ- (4), roz- (2).

Oba o oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N	rozprawiony	f	N	rozprawionå

pl
N	subst	rozprawion(e)
G		rozprawionych

sg m N rozprawiony (2). ◊ f N rozprawionå (1). ◊ pl N subst rozprawion(e) (2). ◊ G rozprawionych (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: rozprawiony przez kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Rozstrzygnięty (2)
2. Rozważony, omówiony (1)
3. Uporządkowany zgodnie z czyjąś wolą (2)
4. Rozdzielony na boki (1)

1. Rozstrzygnięty (2):

Fraza: »wątpliwość rozprawiona jest (a. być ma)« (2): wſſyſtkye wątpliwoſci mocą ápoſtolſkiey ſtolice roſpráwyone y ſkończone być máyą. KromRozm III N7, G2.

2. Rozważony, omówiony (1): Explicitus, Wyłożony/ Roſpráwiony. Mącz [305]b.

3. Uporządkowany zgodnie z czyjąś wolą; dispositus Mącz (2): Mącz 310d; Zaż ieſzcże nie on ſam rozdźielił iey [ziemi]/ y nie zámierzył/ wedle roſpráwionych cżáſow/ gránic iey CzechEp 58.

4. Rozdzielony na boki (1): Capillus passus, Roſpráwione roſczoſane włoſy Mącz 34c; [támże też y gáłązki iego [pnia winorośli] máią być rozpráwione ſłuſznie ná wſzytki ſtrony Cresc 1571 374].

Cf ROZPRAWIĆ