Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 2. PŁAT

Następne hasło: [PŁATANIE] »

[PŁATAĆ vb impf

Pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja

indicativus
inf	płåtać
praes
	sg
3	płåtå

inf płåtać. ◊ praes 3 sg płåtå.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. [Sprawiać, patroszyć, oczyszczać rybę]
2. [Kroić, wykrawać kształt ubrania]

1. Sprawiać, patroszyć, oczyszczać rybę; exenterare, exdorsuare, exossare Cn [co]:

Szereg: »sprawiać i płatać«: tego się ſnádno może wywiedźieć ten kto cżęſto ryby ſpráwia y płata Cresc 1571 40 (Linde).

2. Kroić, wykrawać kształt ubrania [co]: Tákież w święto może ſobie cżeladź káptury zſzywáć/ boty łatáć/ ſuknie płatáć/ chwaſt wyrywáć Cresc 1571 40 (Linde).

Synonim: 1. sprawiać.

Formacje współrdzenne: naplatać, rozpłatać.

Cf [PŁATANIE], [PŁATANY]]