[zaloguj się]
[pdf]

POBRZĘK (1) sb m

Fleksja

I sg pobrzękięm.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dźwięk wydawany przez uderzające o siebie metalowe przedmioty:
Zwrot: peryfr. »język [czyj] pobrzękiem uzdrowić« = dobrze opłacić tego, kto ma mówić w naszym imieniu, tj. adwokata: powiedział Demoſtenes, ia lepak nie mowiącz więceiem wziął. Tak iſcie cżaſem iężik [!] rzecżnikow niemocen bywa, ależ go trzeba pobzrękięm [!] vzdrowić. Bo v rzecżnikow nie tilko ieſth mowienie ale też y milcżenie przedayne. BielŻyw 62.

MF, SBu