[zaloguj się]
[pdf]

POBRZEŻNY (4) ai

o jasne; -e- (1) KochPhaen, -é- (1) KochPam.

Fleksja
sg
m Apobrzeżny f Apobrzeżną
pl
G pobrzeżnych
A subst pobrzeżn(e)
L pobrzeżnych

sg m A pobrzeżny (1). ◊ f A pobrzeżną (1). ◊ pl G pobrzeżnych (1). ◊ A subst pobrzeżn(e) (1). ◊ [L pobrzeżnych.]

Sł stp, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

1. Znajdujący się na brzegu rzeki, morza; actaeus, littoralis, littorarius, littoreus, orarius, riparius Cn (3): GrabowSet H4; Sćieżkę fliſowſką iuż muśiſz zwáć Trelem/ A młyn pobrzeżny ná Wiśle zow Bźdźielem KlonFlis F3; [Te [Najady] ná ten cżás w pobrzeżnych dąbrowách paliły Ofiáry z źioł pachniących ZbylDroga A4v].
Wyrażenie: »pobrzeżna lina« = cuma (1): támże koteẃ krzywą/ Zeglarze y pobrzéżną linę odwiązáli/ A od brzegu wyſoką nawę odbijáli. KochPam 83 [idem] [PaprHerby 25 (Linde)].
2. Znajdujący się na skraju, na boku (1):

W przeciwstawieniu: »pobrzeżny ... śrzedni« (1): Té kołá [tj. drogi przebiegu ciał niebieskich]/ oś przenika/ proſto położone: Czwarté wſzytkich ſye trzyma ná vkoś ſádzoné. Pobrzeżnych/ brzegiem śięga/ śrzednié śrzodkiem ſpina KochPhaen 19.

Synonim: poboczny.

Cf POBRZEŻNE

MF, SBu