[zaloguj się]

POBUJAĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg imp niech pobujå.

stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Spędzić jakiś czas unosząc się swobodnie w powietrzu: Vſpi [śnie] ná chwilę to śmiertelné ćiáło: A duſzá ſobie niech pobuia máło. KochFr 56.

Formacje współrdzenne cf BUJAĆ.

EW