[zaloguj się]
[pdf]

POCAŁOWAĆ SIĘ (4) vb pf

się (2), sie (2).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz -ować); oba a jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers pocałowali się
subst pocałowały się

praet 3 pl m pers pocałowali się (1). subst pocałowały się (2). ◊ part praet act pocałowåwszy się (1).

SI stp, Cn, Linde brak.

Pocałować jeden drugiego (4): A gdyż ſie mieli roſtáć pocáłowáli ſie bárzo płácżąc/ á zátym ſie roziácháli. HistRzym 77v; Sżli wierni towárzyſzy/ y ná drodze Oſtyeńſkiey/ gdzie ſię mieli roziść [...] pocáłowawſzy ſię/ ták ſię pozdrawiáli SkarŻyw 601.
Przen (2): Miłośierdźie y prawdá zábieżáły ſobie w drogę/ ſpráwiedliwość y pokoy pocáłowáły ſię/ prawdá z źiemie wyniknęła/ á ſpráwiedliwość z niebá poyźrzáłá. WysKaz 21 [idem] [Glosy III nr 102/80].
Szereg: »obłapić się i pocałować się« (1): Iáko y Dáwid piſze/ iż prawda á ſpráwiedliwość potkawſzy ſie ná drodze obłápiły ſie y pocáłowáły ſie [Ps 84/11] RejZwierc 51.

Formacje współrdzenne cf CAŁOWAĆ SIĘ.

EW, (JDok)