[zaloguj się]
[pdf]

POCHLEBIACZ (1) sb m

Fleksja

N pl pochl(e)biacze.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ten, kto postępuje wobec kogoś tak, aby zyskać jego względy; przen:
Wyrażenie: »pochlebiacz świecki« = ten, kto chce się przypodobać światu, tj. ma na względzie tylko sprawy ziemskie: A thák ſie ten Pſalm właſnie zátacża ná ty ludzi/ ktorzy pochlebuiąc ſwiátu/ rádziby zátłumili wierne Páńſkye/ dla dárow á pożytkow ſwoich. (marg) Rzecż ktorą pochlebiáce [!] ſwietcy chćą záthłumić wierne. (–) LubPs O6v.

Synonimy cf POCHLEBCA.

Cf POCHLEBCA, POCHLEBKA, POCHLEBNIK

EW, (JDok)