[zaloguj się]
[pdf]

PODEBRAĆ (2) vb pf

podebrać (2), [podbrać].

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf podebrać
praet
sg
3 f podebrała
impersonalis
praet podbr(a)no
con by podebråno

inf podebrać (1). ◊ [fut 3 pl podbiorą. ◊ praet 3 sg f podebrała.] ◊ impers [praet podbr(a)no.] ◊ con by podebråno (1).

Sł stp, Cn brak, Linde także XVIII w.

1. Wybrać, usunąć to, co jest pod spodem [co] (2): A ieſliby téż nie wynióſł ſkok wody ták wyſoko/ á ſąśieckié by było bliſko: tedy może Przekopą Młyn podebráć wedle potrzeby/ á tho dla tego żeby wodá miáłá lepſzy odchód od Młyná. Strum Dv, E3.
a. [Podmyć (o rzece): [Wieś Borakow] Tylko ma 1 pole, nimasz w tej wsi włók pomiernych, tylko po trosze, bo im już pole Wisła podebrała. LustrMaz I 27.
W przen: Dom moy ná mocney ſkále zbudowány ieſt: rzeki wáſze/ gruntów iego nie podbiorą. SkarŻyw 122 (Linde).]
2. [Umocnić, podeprzeć [czym]: Item do ks. plebana od Panny Maryjej podbrano wiciami żłób 1, którem wody idzie na kroczek z gruntu KJM do stawków starych LustrKrak I 15.]

Synonimy: 1. podkopać; a. podjąć, podmyć.

Formacje współrdzenne cf BRAĆ.

Cf PODEBRANIE

AW, MM