[zaloguj się]
[pdf]

[POGARDZICIEL sb m

-dzi-, -dzy-.

Teksty nie oznaczają pochyleń; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg pl
N pogardziciél
G pogardziciel(o)w
D pogardziciel(o)m
L pogardziciel(a)ch

sg N pogardziciél. ◊ pl G pogardziciel(o)w. ◊ D pogardziciel(o)m. ◊ L pogardziciel(a)ch.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Ten, kto gardzi, lekceważy:

pogardziciel czego, czyj: wſzakoſz wola przewrotna/ we wſzech złych a pogardzicieliach Bożych/ przyczyną grzechu ieſt ConfRad 13v; Czwarta przygoda albo vpadek o pogardzyćielach kazania/ słowa Bożego/ y Sacramentow przedoſtoinych. UstKościel 123, 163v, 164.

Szereg: »pogardziciel i naśmiewca«: A swowolnem pogardzicieliom/ y nasmiewćom gębę zatulią UstKościel b4.]

MZ