[zaloguj się]
[pdf]

POGNIEWAĆ SIĘ (6) vb pf

sie (5), się (1).

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf pogniewać się
praet
sg pl
3 m pogniewåł się m pers pogniewali się
f pogniewała się m an

inf pogniewać się (2). ◊ fut [3 sg pogniewå się]. ◊ 3 pl pogniewają się (1). ◊ praet 3 sg m pogniewåł się (1). f pogniewała się (1). ◊ 3 pl m pers pogniewali się (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVIII w.

Zerwać dobre, przyjazne stosunki (6): Krol Filip był Alexándrowi bárzo przychylny/ wſzákże ſie pogniewáli przez przycżynę Attáluſá BielKron 123; SkarJedn 160.

pogniewać się z kim (4): PAnná iż ma pánicá w ſercu/ powiedáłá/ Potym ſie z nią pogniewał RejFig Ddv; Piſzą niektorzy iż rychło potym Medea pogniewáłá ſie z Iazonem/ y ziecháłá od niego precż z Greciey ná wſchod ſłońcá BielKron 55; GórnDworz C5v, Dd3v; [ŁaszczOkulary F (Linde)].

[pogniewać się z kim o co: A gdy przyiáchał Krol do Krákowá/ pogniewał ſię z Krolową Iádwigą/ o podeyrzenie wyſtępku w małżeńſtwie/ ták bárdzo/ iż máło nie przyſzło do rozwodu ſzkodliwego StryjKron 481 (Linde).]

[W przeciwstawieniu: »pogniewać się ... [być] łaskaw«: cżyli wy to Miniſtrowie rozumiećie/ że iuż káżdy Ewángelikiem ieſt/ kto ſię z kśiędzem ktorym powádźi? mylićie ſię ná tym/ bo przedśię ieſli ſię z iednym pogniewa/ przedśię ná drugie łáſkaw. ŁaszczOkulary F4 (Linde).]

Formacje współrdzenne cf GNIEWAĆ SIĘ.

Cf POGNIEWANIE, POGNIEWANY

MP