[zaloguj się]

POGNIEWANIE (1) sb n

Fleksja

I sg pogni(e)wani(e)m.

stp, Cn, Linde brak.

Zerwanie przyjaznych stosunków: á kiedy ten záſię mnima/ by był ná koniu [tj. w łaskach]/ to go ſłowy oboiętnymi záwieſzą/ álbo nań klucżkę iáką naydą/ áby ſie ſnim pogniewáć: zá ktorym pogniewániem/ iuż pozna że odpadł od łáſki/ á iny ná iego mieſcze wſtąpił GórnDworz Dd3v.

Cf POGNIEWAĆ SIĘ

MP