![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [POGORNY] | Następne hasło: [POGORSZAJĄCY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POGORSZAĆ (2) vb impf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pogorszyć).
Fleksja
| indicativus | |
|---|---|
| praes | |
| sg | |
| 1 | pogorszåm |
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | n | pogorszało |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | n | by pogorszało |
praes 1 sg pogorszåm (1). ◊ [praet 3 sg n pogorszało.] ◊ con 3 sg n by pogorszało (1).
Sł stp notuje (?), Cn brak, Linde także XVII w.
Znaczenia
- 1. Oburzać, wzbudzać potępienie, zgorszenie (1)
- 2. Demoralizować (1)
1. Oburzać, wzbudzać potępienie, zgorszenie (1): Scandalizo – Pogorſzam. Calep 950b; [bacżył (to) Iehowá y mierziáło go (marg) wł: pogorszało w ocżu iego. (–) [displicuit in oculis eius] że nie było ſądu. BudBib Is 59/15].
2. Demoralizować [kogo] (1): Iż ieſliby cie oko twoie pogorſzáło wyrwi ie/ á rękę albo nogę twoię vtni ſobie. RejAp 168v.
Formacje współrdzenne cf GORSZYĆ.
MP