Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (POGORZAŁEK)

Następne hasło: POGORZE »

POGORZAŁY (3) part praet act i sb f

part praet act (2) [w znacz. 1.], sb f [w znacz. 2.].

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pogorzeć); a jasne.

Fleksja

sg
f	G	Pogorzał(e)j	n	G	pogorzał(e)go

pl
N	subst	pogorzał(e)
G		pogorzałych
A	subst	pogorzał(e)

sg f G Pogorzał(e)j (1). ◊ n G pogorzał(e)go (1). ◊ pl [N subst pogorzał(e). ◊ G pogorzałych.] ◊ A subst pogorzał(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. pogorzelec.

Znaczenia

1. Który spłonął ogniem (2)
2. n-loc Miejscowość: »Pogorzała« (1)

1. Który spłonął ogniem (2): Thák iáko powiedał on Stylibon Mędrzec gdy vciekał iedno w koſzuli s pogorzáłego miáſtá RejZwierc 67v, 87v; [LustrSand 93; Regestr albo spisek kamienic i domów poznańskich pogorzałych roku pańskiego 1590. OpisyPozn 1590 nr 18; Pobór 15].

2. n-loc Miejscowość: »Pogorzała« (1):

Zestawienie w funkcji n-pers: Láthá 1376. Przecſław s Pogorzáłey Biskup Wrocſłáwſki/ będąc ná nim trzydzyeśći y ſześć lath vmárł. BielKron 378v.

Synonimy: 1. popalony, spalony.

Cf POGORZEĆ