![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [POKUŚLIWY] | Następne hasło: POKUTA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POKUŚNIK (3) sb m
o prawdopodobnie jasne (tak w po-).
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | pokuśnik |
| G | pokuśnika |
sg N pokuśnik (2). ◊ G pokuśnika (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
- Ten, kto kusi, nakłania do czegoś złego
(3)
- a. Szatan (1)
Ten, kto kusi, nakłania do czegoś złego (3): Niech pokuśnik nie mowi: duchowny poſt lepſzy á ćieleſny niepotrzebny. bo nas iedzenie/ iáko Apoſtoł mowi/ Bogu nie záleca. SkarKaz 120a.
W połączeniu szeregowym (1): Błogoſłáwieni ſą/ Pánie Boże wſzechmogący/ w Troycy iedyny/ ktorzy mieſzkáią w niebieſkich páłacách twoich. Nie máſz tám nieprzyiaćielá y przećiwniká: nie maſz mśćićielá y pokuśniká LatHar 597.
a. Szatan [czyj] (1): Vderzył záſię ná mię pokuśnik moy: było mieśce po temu/ był y cżás po temu/ ále tyś mię hámował/ ábym nie zezwolił. Przyſzedł kuśićiel ćiemny/ ták iákim ieſt/ ále ábym onym zgárdźił/ tyś mi śiły dodał. LatHar 590.
Synonimy: kusiciel; a. szatan.
Cf POKUSICIEL, POKUŚCA
JDok