[zaloguj się]
[pdf]

POLECANIE (2) sb n

polecanie (2), [policanie].

o oraz a jasne; pierwsze e pochylone, końcowe z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N policani(e)
G polécania
A polécani(e)

sg [N policani(e).] ◊ G polécania (1). ◊ A polécani(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Powierzanie, oddawanie w opiekę (2): Iezus mily gdy vzrzál matkę tak placżątzą krwawyma ocżyma/ rozżáliwſſy ſie iéy rzékl k niey trzecie ſlowo/ ktoré zowiémy polétzaniá/ s placżem wielkim/ a gloſem niemalim OpecŻyw 148.

polecanie czyje (1): O Pánie IEzu Chryſte/ [...] wſpomni ná prácowite polecánie twoie/ ktorymeśOycu [!] duchá twego oddawał LatHar 300.

[Wyrażenie: »policanie do Boga Ojca«: Polÿczanÿe do boga oÿcza. ModlKonst 170.]

Synonimy: oddawanie, poruczanie.

Cf POLECAĆ

KO