[zaloguj się]
[pdf]

1. POŁAĆ (3) sb f

o oraz a jasne.

Fleksja
sg du
N połać
A połać
L połaci połaciu

sg N połać (2). ◊ [A połać.] ◊ L połaci (1). ◊ [du L (cum nm) połaciu.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Teren z zabudowaniami, przylegający z jednej strony do drogi wiodącej przez wieś, pierzeja; vicus Mącz, Cn; latus regionis aut insulae, striga (aedium) Cn (3): Y ſzedł po połáći oney/ Kędy był dom iego Pániey. BierEz C4v; Mącz 493c; Chryſeros ſzedł ná gorę/ pocżął z okná wołáć: Gore/ prze Bog/ w mym domu; zgore wſzytká połáć. KlonWor 42; [Glosy II nr 102/7; Stanisław Zaremba [...] tym to działem wziął połać wszytkę i zupełną ku północy leżącą InwSzlachKal 1578 nr 35, 1569 nr 25].

Synonimy: pierzeja, ulica.

KO