[zaloguj się]
[pdf]

POMIENIENIE (2) sb n

pomienienie (2), [pominienie].

o oraz pierwsze i drugie e jasne; końcowe e z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
G pomienieniå
A pomienieni(e)

sg G pomienieniå (2). ◊ [A pomienieni(e).]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Wymienienie, wypowiedzenie [[kogo], czego] (2): w ten cżas niebyło tam mieſtza ſlodkiégo mowieniá/ ij matcżynégo ijmienia pomienieniá OpecŻyw 148v; SeklKat E4; [[sługa] do Ceſárzá rzekł: [...] On trędowáty [...] prośi dla Bogá y dla krolá Alex⟨andra⟩ z Egiptu iżby ſie mogł nápić z kubká [...] Ceſarz słyſząc pomienienie krola Ale⟨ksandra⟩ z weſołym oblicżym rzekł: [...] HistPonc M2v].
[Wyrażenie: »pominienie słowa«: Nyewdzięcznÿ człowiecze, By ſzię bÿl pan Bug ſtal człowiekiem, dlya mnÿe Nye ras alye thyſziączkrocz, na pomynÿenÿe ſlowa thego vpadlbich na kolyana moye ArgWykład 40/121.]

Synonimy: wymowienie, wypowiedzenie.

Cf POMIENIĆ

MN