[zaloguj się]
[pdf]

POMRUGAĆ (3) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 pomrugå pomrugają

praes 3 sg pomrugå (2). ◊ 3 pl pomrugają (1). ◊ [part praes act pomrugając.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów) s.v. pomrugnąć.

Mrugać w sposób znaczący; annuere, nutare Vulg [czym] (3):
Zwrot: »pomrugać oczyma (a. okiem)« [w tym: na kogo (1)] (3): Nye dáyże tey pocyechy Boże wſſey rádośći/ Tym co myę przeſláduyą w moyey niewinnośći/ Ktorzy ocżymá ſwemi ná mye pomrugáyą [et annuunt oculis Vulg Ps 34/19]/ Bez przycżyny mey záwżdy złośći ſwe zmyſláyą LubPs I3v; Cżłowiek Apoſtothá (ábo zbiegliec)/ mąż nieuzytecżny/ ydzie vſtámi przewrotnymi/ pomruga ocżymá [annuit oculis]/ záćira nogą/ pálcem mowi/ złym ſercem myſli złe Leop Prov 6/13, Eccli 27/25; [Y rzékł PAN: Przeto że ſie wynióſły córki Siońſkié/ á chodźiły wyćiągnąwſzy ſzyie/ y pomrugáiąc oczymá [nutibus oculorum] chodźiły/ y pląſáły/ [...]: Obłyśi PAN wiérzch głowy córek Siońſkich WujBib Is 3/16].

Formacje współrdzenne cf MRUGAĆ.

MN