[zaloguj się]
[pdf]

POMYLIĆ SIĘ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w pomylić).

Fleksja
inf pomylić się
conditionalis
pl
3 subst by się pomyliły

inf pomylić się (1). ◊ fut 3 sg pomyli się (1). ◊ con 3 pl subst by się pomyliły (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pomylić.

Pokrzyżować się, popsuć się [komu] (3): Bo ſie tám [na okręcie] ſnadz y namędrſſemu ſpráwy iego przed ſtráchem muſſą pomylić gdi iednim rázem zda mu ſie iż ieſt ku niebu ná wodách podnieſion á drugi raz mu ſie zda iákoby miał vpáſć do głębokoſći piekielney. RejPs 160.
Fraza: »przemysły pomylą się« (1): RAcż Pánie miłośćiwie przyiąć prośby Kośćiołá twego/ áby ſię przećiwnikom iego wſzytkim/ y rozśiewácżom błędow/ ktore ná świećie płużą/ przemyſły pomyliły LatHar 620.

Bezpodmiotowo (1): Wielki ſam dzis vnas ſarwark. Vkladaiaċ/ reieſtruiąć Y yne rzeczy ſpiſuyąċ Mniemaż abyċ to małą rzeċ Iuż niekolaċ idz teras przeċ. Bo ſię nam ſzylá [tj. bardzo] pomyly Raczey tu przydzies pochwily. RejKup e4v.

Formacje współrdzenne cſ MYLIĆ.

JR