Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PONASPRAWIAĆ]

Następne hasło: PONAWIAĆ »

[PONASZAĆ vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); w inf oba a jasne, w pozostałych formach pierwsze a pochylone.

Fleksja

inf	ponaszać

imperativus
	sg
2	ponåszåj

conditionalis
	pl
3	m pers	by ponåszali

inf ponaszać. ◊ imp 2 sg ponåszåj. ◊ con 3 pl m pers by ponåszali.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Nosić krótko od czasu do czasu]
2. [Doznawać, doświadczać]

1. Nosić krótko od czasu do czasu [co (żywotne)]:

Zwroty: »ponaszać po kęsu«: noś go [krogulca] pomálucżku z pierwu/ iedno ná zorzach ponaſzay pokęſu dzień álbo trzy CygMyśl Fv.

»ponaszać po trosze«: y maſz go [dziwoka] ponáſzáć po troſze przez wſzyſtkę źimę CygMyśl F.

2. Doznawać, doświadczać [co]:

Zwrot: »na sobie ponaszać«: ieśliby/ mowię/ nic o potomnych cżáśiech nie rozumieli/ y wſzytko że z nimi miáło vmrzeć/ mnimáli [...]/ nigdyby tákiego zátrudnienia y niebeſpiecżeńſtw w R:P: ná ſobie nieponaſzáli/ ták iż drudzy do wytchnienia oſtátniego ſwego/ odpocżynku y folgi w podeymowániu prac y ſtáránia nie vznawáli. CiceroKoszKarc A2.

Formacje współrdzenne cf 1. NIEŚĆ.]