[zaloguj się]
[pdf]

ROZWALENIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-; Cn o jasne, oba e pochylone); -wa-, [-wå-].

Fleksja
sg
D rozwaleniu
A rozwaleni(e)
L rozwaleniu

sg [D rozwaleniu.] ◊ A rozwaleni(e). ◊ [L rozwaleniu.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde w objaśnieniach s.v. rozwalczy oraz rozwalić.

I. [Rzeczownik od „rozwalić”: zburzenie, zrujnowanie budowli; dissolutio, disturbatio Cn:

rozwalenie czyje [= czego]: Agdys [Jezus] prziblizil ssye, vyrzal myasto grzessne Ierusalem, plakal nanye, rzekacz: Isse by ty wiedzialo rosswalienye twoie przichodzancze y poczathek vpadnyenya SprChęd 12.

Przen:

W przeciwstawieniu: »zbudowanie ... rozwalenie«: tákoweż tedy theż y v nas ma być wſzytko/ z miłośći á ku zbudowániu nie ku rozwáleniu GilPos 157.

Wyrażenie: »rozwalenie budowania«: Páweł także S. po rozwaleniu tego docżeśnego/ záraz inego wiecżnego w Niebie budowánia nádziewa ſie [Vulg 2.Cor 5/1] HerbOdpow Rr4v.]
II. To, co jest rozwalone, ruina: Vczyniłeś z miáſthá kupę kámienia/ á z miáſtá mocnego rozwálenie [posuisti urbem munitam in ruinam] BibRadz Is 25/2.

Synonim: II. rum.

Cf ROZWALIĆ, ROZWALINY

RS, ALKa