[zaloguj się]
[pdf]

ROZWALINY (4) sb pl t

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
pl
A rozwaliny
L rozwalinach

A rozwaliny (2). ◊ L rozwalinach (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Szczątki zburzonej budowli, gruzy; diruta Vulg, Cn; parietinae, parietum ruinae, rudeata loca, rudetum, ruta Cn (4): (marg) Dwoie dziatek w obáleniu muru záchowánych. (–) Iedná śioſtrá powinowáta onych dziewecżek nád roſkazánie z kośćiołá wyſzłá/ y ſzukáiąc po onych rozwálinách dziewecżek/ znowu ná nie [lege: nię] cżęść muru vpádłá SkarŻyw 193.

rozwaliny czego (1): Potym ſię wrocę/ y znowu zbuduię przybytek Dawidow vpádły/ á rozwáliny iego znowu pobuduię WujNT Act 15/16.

Przen [czego] (1):
Szereg: »rozwaliny i rum« (1): Szcżeśliwe práwie miáſto ktore w rozwálinách y rumie obálonego świeckiego pánowánia/ leżąc/ [...] ſzyrzey ſwoię duchowną władzą/ niſzli kiedy páńſtwo Rzymſkie/ rośćiąga SkarŻyw 408.
a. Leżące okruchy zburzonej budowli, gruz; lapis redivivus, redivivum Cn (1): [św. Helena szukała krzyża Pańskiego] Lecż Izáák zámiotáną ſtudnią wybrał/ áby ſię wodá w niey nietáiłá: odmiecćie rozwáliny/ niech ſię żywot [tj. ukryty krzyż Pański] vkaże. SkarŻyw 398.

Synonimy: gruz, rum.

Cf ROZWALENIE

RS, ALKa