[zaloguj się]
[pdf]

POSPORZYĆ (1) vb pf

Fleksja

inf posporzyć.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.: posporzyć się.

Uczynić czegoś dużo, pomnożyć [komu co]:
Szereg: »posporzyć, poszczęścić«: Abowiem maſz pewną á iſtotną obietnicę iego [Bogu]/ iżći wſzytko obiecał poſporzyć/ poſzcżęśćić/ y wſzytkich pocżćiwych ſpraw tobie dopomagáć/ gdy nie opuściſz kroleſtwá iego RejPos 257.

Synonimy: pomnożyć, przyczynić, rozszyrzyć.

Formacje współrdzenne cf SPORZYĆ.

SBu