[zaloguj się]
[pdf]

POTOCZENIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w potoczyć).

Fleksja
sg
A potoczeni(e)
I potoczeni(e)m

sg [A potoczeni(e).] ◊ I potoczeni(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. potoczyć.

1. Obrócenie jakiejś rzeczy po jej okrągłym obwodzie; przen:
Zwrot: »potoczyć potoczeniem«: Oto Iehowá zápleni ćię w plon mężu/ á zákryie ćię zákrywáiąc. Tacżáiąc potocży ćię potocżeniem [Circundando circundabit te circuitu] (iáko) krąg do ziemie dálekiey rękomá/ tám vmrzeſz BudBib Is 22/18.
2. [Przeciąg, trwanie:
Wyrażenie: »potoczenie czasow«: To przepowiádánie nie ná krotki cżás będzie; ále zámknie w ſobie wſzelkie potocżenie cżáſow. [...] ſed comprehendet omnem volubilitatem temporum. HerbOdpow T4v (Linde s.v. potoczyć).]

Synonimy: 2. bieg, trwanie.

Cf POTOCZYĆ

KW, ZCh