Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (POTRAFOWAĆ)

Następne hasło: POTRAFUNEK »

POTRAFOWAĆ SIĘ (2) vb impf

potrafować się (1), potrefować się (1); potrafować się Mącz; potrefować się RejZwierc.

Pierwsze o oraz pierwsze a jasne; potrefować z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja

indicativus
praes
	sg
1	potrafuję sie
3	potrefuje sie

praes 1 sg potrafuję sie (1). ◊ 3 sg potrefuje sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. potrafić.

Znaczenia

1. Zdarzać się, przytrafiać się (1)
2. Spotykać się (1)

1. Zdarzać się, przytrafiać się [komu] (1): Tákżeć ſie też cżáſem tá wilcża pociechá [tj. fałszywa chwała] náſzym pánom potrefuie. RejZwierc 115.

2. Spotykać się [z kim] (1): Offendo, Náyduię kogo/ potráfuyę ſie s kim/ náchodzę kogo/ potykam ſie s kim. Mącz 260d.

Synonimy: 1. zdarzać się; 2. najdować, potykać się.

Formacje współrdzenne cf TRAFIĆ.