Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POWAŻYĆ SIĘ

Następne hasło: [POWĄCHAWAĆ] »

POWĄCHAĆ (2) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja

inf	powąchać

imperativus
	sg
2	powąchåj

inf powąchać (1). ◊ imp 2 sg powąchåj (1).

Sł stp brak, Cn s.v. wąchać, Linde brak.

Znaczenia

Użyć zmysłu powonienia, aby poznać zapach; odorari Mącz (2):

powąchać czego (1):Odorare hanc herbam, Powoniay/ powąchay tego ziela. Mącz 260a.

Przen: Zbadać, sprawdzić (1):

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Explorare portas civitatis, Doſwiádczić/ Powącháć co ſie dźieye w bránách mieſckich. Mącz 306b.

Synonim: powoniać.

Formacje współrdzenne cf WĄCHAĆ.