[zaloguj się]
[pdf]

POWIARA (2) sb f

powiara (2), [powiera].

o oraz oba a jasne; powiera z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja
sg pl
N powiara
D powier(a)m

sg N powiara (2). ◊ [pl D powier(a)m.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Nieprawdziwa wiara, zabobonne wierzenia; superstitio Mącz, Cn; ficta a. scrupea religio Cn (2): Superstitio, Fáłſziwa boża chwała y słuzbá/ powiárá czechowie zową. Mącz 419d; [Powiárá/ Superstitio. Volck Sss4v].
Szereg: »bałwochwalstwo albo ([i]) powiara« (1): Fusa per gentes superstitio, Yęło ſie ludźi Báłwochwalſtwo/ álbo powiárá/ yáko też niektorzi wykłádáyą. Mącz 139c; [A da-li im Pan Bóg płód, musi ji antykrystowi, a nie Panu Krystowi ofiarować, bałwochwalstwu i rozlicznym powieram oddać. AktaSynod I 101].

Synonim: bałwochwalstwo.

KW