[zaloguj się]
[pdf]

POWICHROWAĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz zwykle -ować); a jasne.

Fleksja
inf powichrować
praet
sg
3 m powichrowåł

inf powichrować. ◊ [praet 3 sg m powichrowåł.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Pogmatwać, wprowadzić zamęt [co komu]: Ale záwykłány ſwiát á zámieſzána á nieumiárkowána pożądliwość ciáłá náſzego wſzytko nam powichrowáć muśi/ iż ſie záwżdy muſzą myſli náſze thám ciągnąć/ gdzie ie przyrodzenie wlecże. RejZwierc 91v.
[W przen:
Fraza: »wicher powichrował«: Wierę niewiem zkąd ten wicher do nas przyſzedł/ ktory nam łby powichrował/ y zánioſł nás dáleko od prawdźiwey Euánieliey RotRozm Ev.
Zwrot: »łby powichrować«: RotRozm Ev cf Fraza.]

Synonimy cf POWICHŁAĆ.

Formacje współrdzenne cf WICHROWAĆ.

Cf POWICHROWANIE, [POWICHROWANY]

KW