[zaloguj się]
[pdf]

POWICHŁAĆ (3) vb pf

powichłać (2), powikłać (1); powichłać SkarKaz, SkarKazSej; powikłać BielSat.

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg
3 f powikłała

fut 3 sg powichle (1). ◊ 3 pl powichlą (1). ◊ praet 3 sg f powikłała (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) i XVIII w.

Pogmatwać, zakłócić, wprowadzić zamęt [co, [kogo]] (3): [Szkodá ſię mężom w ſwary niewieśćie wdáwáć. Bo ie [tj. ich myśli, czyny] powichlą y o ćięſzkie rzeczy przypráwić mogą SkarKaz 370a.]

W połączeniu szeregowym (1): Młodſzy bráćia drugdy wſzytko roſporą y popſuią/ y powichlą: y odiáchawſzy drugie do niepoſłuſzeńſtwá poburzą. SkarKazSej 659b.

Zwrot: »powichłać głowy, rozumy« [w tym: komu (1)] [szyk zmienny] (1:1): Powikłáłá im głowy/ przećiwna Vnija/ Bárziey ieſzcże ſtrwożyłá/ tá Exequtiá. BielSat G3v; Zgubi P. Bog mocy y tyráńſtwá nieprzyiaćioł twoich/ y rády ich y rozumy powichle/ y z nich ſię náśmieie. SkarKaz 519b.

Synonimy: pogmatwać, pomącić, pomętlować, powichrować, powichrzyć, powiszować, spaczyć, zamącić, zamieszać, zgmatwać.

Formacje współrdzenne cf WIKŁAĆ.

Cf [POWICHŁANIE], POWIKŁANY

KW, (KO)