[zaloguj się]
[pdf]

POWICIE (4) sb n

o jasne; tekst nie oznacza é.

Fleksja
sg
N powici(e)
G powiciå
L powiciu

sg [N powici(e).] ◊ G powiciå (1). ◊ L powiciu (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn; XVIII) – XVIII w.

Powijaki, wąski pas tkaniny służący do owijania niemowląt; fascia Cn (4): [powićie/ Fascia, involucrum. Volck Ttt.]
Wyrażenie przyimkowe: »w powiciu« (1): Vagio priore producta, Płáczę/ wrzeſzczę yáko dzieci młode w powićiu. Mącz 473b.
Przen: Niemowlęctwo (3):
Zwrot: »ledwe z powicia wyniść« (1): á teraz chłopięthá/ dziecká/ ledwe s powicia wyſzły/ á iuż wiedzą więcej łotroſtwá/ niż ná on cżás ludzie ſtali wiedzieli. GórnDworz I2.
Wyrażenie przyimkowe: »w powiciu« (2): NIe przećiẃ ſie iż ſłowá/ iáko piorum [!] trzaſkał/ Ale rozum ſnadź ieſzcże/ w powiciu go záſtał. RejZwierz 51; A ten rycerz miał iedynego ſyná ieſzcże wpowićiu/ ktorego bárzo miłował. HistRzym 28v.

Cf POWIĆ

KW, (KO)