[zaloguj się]
[pdf]

POWIDŁKA (1) sb pl t

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
pl
N powidłka
G powidłek
I powidłkami

[N powidłka.] ◊ G powidłek. ◊ [I powidłkami.]

Sł stp, Cn brak.

Dem. od „powidła”, prawdopodobnie z neutralizacją funkcji deminutywnej: Zaſz też wádzi y powidłek ſobie nádziáłáć? RejZwierc 110v; [Weźmi Iábłko zamorſkie y zgnieć ie/ á włoż w ták wiele octu/ by tylko wſzyſtko zámokło/ [...] á gdy práwie wymoknie/ będźie ocet gęſty iáko miod/ [...] á podrápawſzy dźiąſłá/ około złego zębu/ thymi powidłkámi pomáży SienHerb 518b, 519a].

[powidłka z czego: Lektwarzu to ieſt powidłek z ſoku Rożánego/ Lektwarzu de diaprunis laxatiuis, et diacitonica, połtora łotá dáctylow SienHerb 343a (Linde).

W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy owoców: weźmi oney iuchy funt ieden/ przyłoż w nię powidłek Kaſiowych 1. dragmę SienHerb 500a.

W porównaniu: wezmi Rumienku/ á zetrzy ij ná proch/ zmieſzay go s przáſnym miodem niebárzo rzadko/ a niech iako powidłká będzie SienHerb 519a.

Szereg: »lektwarz albo powidłka«: niechże ſtego złożenie [!] Lektwarz/ álbo powidłká będą/ ktorych ma chory bráć/ ná káżde záránie drágmę iednę. SienHerb 354b (Linde).]

Synonimy: konfekt, lektwarz.

KW, (KO)