[zaloguj się]
[pdf]

POŻEC (4) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
1 m -m po ż(e)gł m pers
f -m pożgła m an
3 m poż(e)gł m pers pożgli
imperativus
sg
2 pożży

[fut 2 sg pożżesz.] ◊ praet 1 sg m -m po ż(e)gł (1). f -m pożgła (1). ◊ 3 sg m poż(e)gł (1). ◊ [3 pl m pers pożgli.] ◊ imp 2 sg pożży (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Spalić, zniszczyć ogniem; comburare PolAnt [co] (3): yakoḿ ya nyeposgla stanyey [!] gysdbj Czarney y polapv szyenj Czarnei ZapWar 1523 nr 2288; [Zwłáſzcża y ſam wiedziałeś/ iż przed tobą śmiele/ Sioł Boiárſkich/ Derewień/ y miaſt pożgli wiele. RymszaDeket 74, 68].

pożec komu (2): Ia kom ya nyeposzegl yemu Mlyna vyethrznego przeszona szwoya [...] tha komy pomosy bok. ZapWar 1507 nr 2025, 1507 nr 2025.

[Zwrot: »pożec ogniem«: Bałwány Bogow ich pożeſz [!] ogniem [combures in igne] nie będzieſz żędáć śrebrá áni złotá BudBib Deut 7/25 (Linde).]
2. O zabiegu leczniczym: przypalić [co czym] (1):
Zwrot: »rozpalonym żelazem pożec« (1): gdy muchę tho ieſt párch ná koniu obaczyſz/ thedy ony mieſtcá roſpalonym żelázem z nienagłá pożży SienLek 181v.

Synonimy: 1. popalić, spalić; 2. przypalić.

Formacje współrdzenne cf ŻEC.

LW