[zaloguj się]
[pdf]

POŻYCZONY (19) part praet pass pf

pożyczony (15), pożyczon (2), pożyczony a. pożyczon (2).

Pierwsze o jasne; -ony; -ón; -ono z tekstu nie oznaczającego ó.

Fleksja
sg
mNpożyczony, pożyczón fNpożyczonå, pożyczon(a) nNpożyczon(e), pożycz(o)no
G Gpożyczon(e)j Gpożyczon(e)go
Apożyczony Apożyczoną A
Ipożyczonym I I
Lpożyczonym L L
pl
N subst pożyczon(e)
G pożyczonych

sg m N pożyczony (2), (praed) pożyczón (1). ◊ A pożyczony (1). ◊ I pożyczonym (1). ◊ L pożyczonym (1). ◊ f N pożyczonå (1), pożyczon(a) (2). ◊ G pożyczon(e)j (2). ◊ A pożyczoną (3). ◊ n N (attrib) pożyczon(e) (1), (praed) pożycz(o)no (1). ◊ [G pożyczon(e)go.] ◊ pl N subst pożyczon(e) (1). ◊ G pożyczonych (2).

Składnia dopełnienia sprawcy: pożyczony od kogo (1).

Sł stp s.v. pożyczyć, Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. pożyczek, pożyczny.

Dany lub wzięty pod warunkiem zwrotu; mutuo datus Modrz, Cn; mutuus Calep; assumptivus Mącz; creditus, mutuatus, commodato datus a. sumptus, mutuo a. utendo sumptus Cn (19): ZapWar 1514 nr 2121; Pozwał ią w ſąd zágáiony/ O ieden chleb pożycżony. BierEz M2v; (nagł) O pożyczonym koniu. (–) Mikołay ſkárżył ná Marćiná/ iż gdy mu koniá pożyczył/ tedy mu go chromo wroćił UstPraw I2v; Mącz 432d; Calep 684a; [pożyczonego żyta oddałem X. Czachorowskiemu, co się mu było winno kor. 10 InwBiskWłocł 1582 38].

pożyczony komu (2): KTo komu ſwey rzeczy pożyczy/ á then by záś ſobie pożyczoną innemu záſtáwił: tedy ten czyiá ieſt/ nie v inego iey ma ſzukáć/ iedno v tego komu iey zwierzył GroicPorz rv; RejZwierc 168v. Cf [»pieniądze pożyczone«].

W połączeniu szeregowym (1): [Grzechy przeciw siódmemu przykazaniu] Rzecży náleźionych ſkwápliwe ſobie przywłaſzcżenie. Pożycżonych/ záſtáwionych/ ábo zápomniánych rzecży nieſłuſzne zátrzymánie. LatHar 117.

Wyrażenia: [»pieniądze [komu] pożyczone«: á chocby też pieniądze komu pożycżone zginęły/ przedſię ie zápłáćić powinien. SzczerbSpecSax 322.]

»sum(m)a pożyczona« (4): Aleby trzebá dobry wárunek ná káżdą ſummę pożycżoną [de summa mutuo data] cżynić: ná ktory niechby pirwſze bacżenie miano ModrzBaz 124v; LatHar 118; ábyś pożyczał/ nie ſpodziewáiąc ſię żadney nagrody/ áni zyſku dla onego pożyczku/ oprocz ſámey ſumy pożyczoney/ á zapłáty y nagrody od ſámego Bogá. WujNT 217, 217.

»ku używaniu pożyczony« (1): Usuarius, Ku vżywániu pożyczony álbo wzięty Mącz 510d.

Szeregi: »pożyczony albo wzięty« (1): Mącz 510d cf »ku używaniu pożyczony«.

[»pożyczon albo zwierzon«: żaden złodźieyſtwá ieden drugiemu zádáwáć niegodźi/ temu/ komu co iáwnie pożycżono álbo zwierzono będźie. SzczerbSpecSax 322.]

Przen (7): Latria, chvala nye vziczona, est honor, qui soli deo datur, [...] dulia, qui sanctis, modla poziczona BartBydg 79b.

pożyczony od kogo (2): w tych kaplanyech teſz yeſt mocz pozyczona od papyeza ſzwyątego, ale wpannye doſtateczna PatKaz III 140; RejAp 124v.

W przeciwstawieniu: »pożyczony ... własny« (1): RejAp 124v cf Szereg.

Szereg: »ani pożyczony ani nabyty« (1): Tu iuż trudno ſobie bráć ná pomoc ony mſze/ [...] álbo przycżyny cżyie/ gdyż ſłyſzymy/ iż właſne a właſne ſpráwy káżdego máią go náſládowáć. Y w thym ſłowie náſládowáć możeſz ſie ſpráwić/ iż áni pożycżone áni nábyte nie mogą być ni od kogo [...]/ iedno káżdego náſládowáć muſzą tuż zá piętámi właſne vcżynki iego. RejAp 124v.
a) O dobrach użyczonych człowiekowi przez Boga lub los (4): Precaria salus, Vproſzone/ pożiczone zdrowie. Mącz 320b.

W przeciwstawieniach: »pożyczon(y) ... nasz, ku własności wzdan« (2): Mącz 206b; tho wſzytko cokolwiek mamy nie náſze ieſt/ iedno iákoby k wierney ręce nam do żywotá pożycżono. RejZwierc 168v.

Wyrażenie: »do czasu, na czas, do żywota pożyczon(y)« (1:1:1): Cżłowiek záprawdę ktory ſie rozumem przyrodzonym ſpráwuie/ ná cżás od Páná Bogá pożycżonym/ ná trzech rzecżách opátrzność ſwoię ma ſádzić/ tho ieſt/ ná przeſzłey/ ninieyſzey/ będącey. BielKron 333; Vita mancipio nulli datur omnibus usu, żiwot nie bywa nikomu ku własnośći wzdan á przypiſan ále tylko do czáſu pożiczón. Mącz 206b; RejZwierc 168v.

Cf POŻYCZYĆ

LW