![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [PRADZIADKA] | Następne hasło: PRADZIADOWSKI » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRADZIADOW (2) ai
pradziadow (2), [pradziadowy].
Oba a jasne; -ów; -owy prawdopodobnie jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | pradziadów | f | N | pradziadowå |
sg m N pradziadów (2). ◊ [f N pradziadowå.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Przymiotnik od „pradziad” (2):
1. Od znacz. ‘ojciec dziadka lub babki’ (2): Propatruus, dicitur maximus patruus pater proavi, Ociec prádźiádów. Mącz 325d.
Szereg: »dziadow i pradziadow« (2): Patruus maximus frater proavi et abavi. Dziádów y Prádźiádów brát. Mącz 283d.
2. [Od znacz. ‘przodek’: Prádźiádowa ſławá/ álbo nieſława [!]/ áni pożytku/ áni ſzkody práwnękowi nie nieśie. SzczerbSpecSax 113 (Linde).]
MC