[zaloguj się]
[pdf]

PREFEKT (2) sb m

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w pre- oraz prefektura).

Fleksja
sg
G prefekta
A prefekta

sg G prefekta (1). ◊ A prefekta (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. W starożytnym Rzymie: dowódca oddziału wojskowego [przełożony nad kiem, nad czym, czyj - praefectus Cn] (1): Tákże też y Decurie ná cżterzy cżęśći bywáły ordynowáne/ káżda máiąc ſwego Prefektá/ ktorzy theż według godnośći ná ſwoich mieyſcách ſtawáli iedni ná lewey ſtronie/ drudzy ná práwey BielSpr 31.
2. W starożytnym Rzymie: namiestnik prowincji [praefectus – starosta Murm 175, Mymer1 11v; – starszy, starosta BartBydg; – starosta, przełożony, urzędnik Mącz 116a; – przełożony, wojty Calep; starosta, wojewoda – praefectus provinciae Cn] (1):

W połączeniu szeregowym (1): Skoro Konſtántyn wiárę ś. Chryſtuſowę przyiął: tak kápłáńſki rozſądek vczćił: iż od káżdego ſwego ſędźiaká y praetorá ábo praefektá [...] o rzeczy świeckie do biſkupá dopuśćił áppellácyey SkarKazSej 700b.

JDok