[zaloguj się]
[pdf]

PRZECHWALANIE (17) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
N przechwålani(e)
G przechwålaniå
D przechwålaniu
A przechwålani(e)

sg N przechwålani(e) (8). ◊ G przechwålaniå (5). ◊ D przechwålaniu (1). ◊ A przechwålani(e) (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. Rzeczownik od „przechwalać się”: pysznienie się, chełpienie się (3): Dokądże ći grzeſſnicy ták będą miły Pánie/ W tych nieznośnych ſwych ſproſnoſciách cżynić przechwalánie LubPs V3v; Co mi też X⟨iądz⟩ K⟨anonik⟩ iákieś przechwalánie przycżyta/ cżego ſię ſnadź od Iego Miłośći páná Woiewody Podolſkiego dowiedźiał NiemObr 67, 67.
II. Duma, chluba; gloriatio Vulg, PolAnt [w tym czyja: pron poss (7)] (14): Leop Rom 3/27; BudNT 2.Cor 9/4; Ieſtći prawdá Chriſtuſowá we mnie/ iż to przechwalánie nie będźie zwątlone przeciwko mnie WujNT 2.Cor 11/10, s. 639 marg, 2.Cor 11/17, Gal 6/4, Philipp 2/16.

przechwalanie czego [= z czego] (1): Kthoreż thedy było przechwalánie błogoſławieńſtwá wáſzego [beatitudo vestra]? BibRadz Gal 4/15.

przechwalanie z kogo (2): Poſłáliſmy lepak bráćią/ áby przechwalánie náſze z was nie było prożne BudNT 2.Cor 9/3; Okazánie tedy miłośći wáſzey y przechwalánia náſzego z was/ okażćie przećiw nim [apostołom] przed oblicznośćią kośćiołow. WujNT 2.Cor 8/24.

przechwalanie przed kim (1): ták też przechwalánie náſze przed Tytuſem/ prawdźiwym ſię sſtáło WujNT 2.Cor 7/14.

przechwalanie o kim (1): Y poſłałem tę bráćią/ iżby przechwalánie náſze o was nie było prozne w tey mierze: ábyśćie (iákom powiedźiał) gotowymi byli WujNT 2.Cor 9/3.

przechwalanie w kim (1): áby obfitowáło przechwalánie wáſze w Chriſtuśie Ieſuśie we mnie/ gdy do was záśię przybędę. WujNT Philipp 1/26.

W przen (1): Abowiem ktoraż ieſt nádźieiá naſzá/ ábo weſele/ ábo koroná przechwalánia [corona gloriae]? WujNT 1.Thess 2/19.

Synonimy: II. chełpa, chłuba, przechełpianie, wynoszenie się.

Cf PRZECHWALAĆ SIĘ

DDJ