[zaloguj się]
[pdf]

PRZEDEDŹWIERZE (1) sb n

przededźwierze, [przededwierze].

Pierwsze, drugie i trzecie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
A przededźwierzé
L przededwierzu

sg A przededźwierzé. ◊ [L przededwierzu.]

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.: preddwerie.

Miejsce na dziedzińcu lub w domu znajdujące się przed bramą lub drzwiami wejściowymi: [I Wſzedł [Jezus] zaśię po kilku dni do Kapernáum gdzie téſz vsłyſzáno/ iże w domu ieſt/ i natychmiaſt śię ich wielé zgromadziło/ tak iſz teſz i wprzededwierzu [ad ianuam] daléi śię ſpoſtrzeć nie mogli/ i tamże vczynił rzecż do nich MurzNT Mar 2/2 (Linde błędnie: Matth 11: w przededźwierzu).]
Zwrot: »wyniść na przededźwierze«: I przyſtąpiła knięmv [Piotrowi] iedna dźiewka rzeknąc/ I tyś był z Ieſuſem Galileiſkiem/ A on zaprzáł przedewſzyſtkięmi [...]/ Gdy lepák on wyſzedł na przededźwierzé [Exeunte autem illo ianuam]/ virzała go druga i rzecze tym ktorzy tam byli. Iten był z Ieſuſem nazarańſkięm/ on zaśię zaprzáł ſprzyśięgą MurzNT Matth 26/71.

AĆ