[zaloguj się]
[pdf]

PRZEDWIECZNIK (1) sb m

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w przed- oraz wieczn-).

Fleksja
pl
N przedwiecznicy
G przedwiecznik(o)w
D przedwiecznik(o)m
A przedwieczniki

pl N przedwiecznicy. ◊ [G przedwiecznik(o)w. ◊ D przedwiecznik(o)m. ◊ A przedwieczniki.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Złośliwe określenie nadane przez arian wyznawcom dogmatu o istnieniu Chrystusa przed Jego wcieleniem (cf PRZEDWIECZNY), zwłaszcza katolikom: że tego ták nie rozumiem áni trzymam/ iáko oboi Troycżacy/ áni iáko przedwiecżnicy CzechRozm 22v; [Y tu oto Pánu Chriſtuſowi ſtworzenie Páweł przypiſuie/ ale nie tákie/ iákie mu Przedwiecżnicy przypiſuią. BudArt L4v; Ztego (Dawidá) náśieniá Bog wedle obietnice wywiodł Izraelowi Zbawićielá Ieſuſá. Ná wſzytki wobec przedwiecżniki biie to świádectwo/ wſzákże nawięcey ná Serwecyány. BudArt V, L6, O5].

[Jako ostatni człon we współrzędnym połączeniu szeregowym dwu- lub wieloczłonowym: »i wsze (a. wszyscy, a. ini) przedwiecznicy«: Obroná wyznánia wiáry prawdziwey [...] przećiw Troycżakom/ Tribożnikom/ y wſzem Przedwiecżnikom BudArt A, B2v, N, b8v.]

RS