Słownik polszczyzny XVI wieku - przemędrować się

« Poprzednie hasło: PRZEMĘDROWAĆ

Następne hasło: PRZEMĘDRZEĆ »

PRZEMĘDROWAĆ SIĘ (2)vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja

fut 3 sg przemędruje sie (1). ◊ 3 pl przemędrują sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (te same przykłady).

Znaczenia

Zawieść się na swoim rozumie, pomylić się w rozumieniu czegoś z powodu nieprawidłowego i zbytniego dociekania (2)

Zawieść się na swoim rozumie, pomylić się w rozumieniu czegoś z powodu nieprawidłowego i zbytniego dociekania (2): Doſyć ieſt pocżćiwemu gdy o ſobie rádzi/ [...] A w pocżćiwym żywocie nie wykracża z miáry/ [...] Bo więc owi co názbyt rozumy hárcuią/ Bárzo ſie rádzi ſámi cżáſem przemędruią. RejWiz 90v; [Siemieńscy] Ná wielkie ſie wymyſły/ nigdy nie ſádzili. A wſzákoż ſie nie dáli/ oſzukáć rownemu [...]. Bo záwzdy ſie przecherká/ rychley przemędruie/ Y záwżdy dáley zaydzye/ co ćicho wędruie. RejZwierz 58.

Synonimy: omylić się, zwieść się.

Formacje współrdzenne cf MĘDROWAĆ.