[zaloguj się]
[pdf]

PRZEPROSIĆ SIĘ (1) vb pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w przeprosić).

Fleksja
inf przeprosić się
praet
pl
3 m pers przeprosili się

inf przeprosić się. ◊ [praet 3 pl m pers przeprosili się. ◊ part praet act przeprosiwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przeprosić.

Prosić o wybaczenie siebie nawzajem, przeprosić jeden drugiego: tak ze y slvzebnyczy czy korzy [!] go byly maya sya thesz prszeprosycz themy [wyżej przytoczonymi] slowy. ZapWar 1543 nr 2609; [AktaSynod III 71; I przeprosili się [Jan Janawa i Piotr Duszek] przed prawem naszym tudzież przed oblicznością jegomości pana Jana Czeluścińskiego KsięgaSądIwk 1584 nr 81].
[Zwroty: »spolnie się przeprosić«: Potym [Litwini] żony i dziatki swoje pościnali, Aby na ich więzienie [przez Niemców] żywych nie patrzali. Sami się potym spólnie płacząc przeprosili A tak jeden drugiego między sobą zbili. StryjPocząt 265.

»jeden z drugim przeprosić się«: Zátym rzecż do nich vcżyni/ áby ſie ieden z drugim przeprośiwſzy/ y Pánu Bogu zá grzechy ſwe vpokorzywſzy/ iego ná rátunek káżdy z nich wzywał BielKron 1597 744.]

Formacje współrdzenne cf PROSIĆ.

Cf PRZEPROSZENIE

LWil