[zaloguj się]
[pdf]

PRZESADZIĆ SIĘ (3) vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); a jasne.

Fleksja
praet
sg pl
1 m m pers -chmy sie przesadzili
3 m przesadził sie m pers
plusq
sg
3 m był się przesadził

fut 3 pl przesadzą sie (1). ◊ praet 3 sg m przesadził sie (1). ◊ 1 pl m pers -chmy sie przesadzili (1). ◊ [plusq 3 sg m był się przesadził.]

Sł stp s.v. przesadzić, Cn brak, Linde XVII w. s.v. przesadzić.

Przekroczyć w czymś normę; stracić umiar w czymś [czym] (3):
a. Dać czegoś za dużo, przepełnić; nagromadzić zbyt dużą ilość czegoś (2):
Zwrot: »przesadzić się nazbyt« (1): Lecż nam ſnadź mieſzek nie krzyw/ mychmy krzywi ſámi/ Zechmy ſie przeſádzili / názbyt pſtroćinámi. RejZwierz 110.
α. O jedzeniu lub piciu; w przen (1):
Zwroty: »chmielem się przesadzić« = upić się (1): CHmiel zyelicżko roſkoſzne vweſela ludzi/ Gdy ſie też nim przeſádzą to ſzáleią drudzy PaprPan Q.

[»nazbyt się przesadzić« (żartobliwie o wypuszczaniu gazów): Na inszych miescoch zaś potem tenże smalec czadził, Bo się był nazbyt [jeden dobry człek] połciowem nabiciem przesadził. Otwin(?)Erot 62.]

b. Mieć czegoś za dużo (1): boć ſie y ow rozumem bárzo nie przeſádził/ czo mi owo do pánny przyſzedſzy z reyeſtru ſłowká ſtháwia GórnDworz Cc7v.

Formacje współrdzenne cf SADZIĆ.

AKł