[zaloguj się]
[pdf]

PRZEWODZENIE (3) sb n

Pierwsze i drugie e oraz o jasne.

Fleksja
sg
G przewodzeniå
D przewodzeniu

sg G przewodzeniå (2). ◊ D przewodzeniu (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu s.v. przewieść.

1. Prowadzenie na inne miejsce; przen: kierowanie się czymś w postępowaniu (1): Non mediocre telum ad res gerendas fama, Nie puł rzeczy yeſt mieć dobrą sławę ku przewodzeniu. Mącz 213c.
2. Dominująca pozycja w jakiejś społeczności (2):

przewodzenie nad kim (1): Ieſliż tedy [Chrystus] [...] nie dopuſzcżał im [swoim uczniom] nád inſzymi zwierzchnośći ſobie przywłaſzcżáć: coż rzecżemy żeby im drugich prześládowáć/ potwarzáć/ oſkarżáć/ mordowáć [...] dopuſzcżáć miał? A zażby im dáleko więcey nie dopuśćił był nád Fáryzeuſzmi y Sádukieuſzámi/ głownymi ſwymi nieprzyiaćioły/ przewodzenia/ pomſty/ y iáką znácżną cudową plagą pokaránia [...] CzechEp 28.

Wyrażenie: »pragnienie przewodzenia« (1): Bo á ktore może być okrutnieyſze pánowánie/ ktore tyráńſtwo ſrożſze/ iáko gniew/ waśń/ záiątrzenie/ nieukrocone pożądliwośći/ prágnienie przewodzenia y chęći nieprzyſtoyne [libidinum et illegitimorum appetituum] ModrzBaz 27.

Synonim: 2. przodkowanie.

Cf PRZEWODZIĆ

AKł(MPi)