[zaloguj się]
[pdf]

PRZEZNACZYĆ (8) vb pf

e oraz a jasne.

Fleksja
praet
sg pl
2 m -ś, -eś przeznaczył m pers
3 m przeznaczył m pers
f przeznaczyła m an
n przeznaczyło subst przeznaczyły
plusq
sg
3 m był przeznaczył

fut 3 sg przeznaczy (1). ◊ praet 2 sg m -ś, -eś przeznaczył (2). ◊ 3 sg m przeznaczył (3). f przeznaczyła (1). [n przeznaczyło. ◊ 3 pl subst przeznaczyły.] ◊ plusq 3 sg m był przeznaczył (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Wybrać, wyznaczyć [kogo, co] (4): Zá wdzyęcżne dzyedzictwo obráć nam tu racżył/ Pyękność Iákobowę ktorą ták przeznácżył LubPs M4v; Gdyś przed pocżęcyem mym ſámeś mię przeznácżył/ Z żywotá mátki mey tyś myę wywyeść racżył LubPs Q2v, T2.

przeznaczyć na co (1): Pan Bog moczą ſwoyą mnie przepaſáć racżył Y ná drogę niezmázáną ták mie ſam przeznácżył LubPs Ev.

2. Zapowiedzieć, objawić (2):

[przeznaczyć co: Tákże wiedz/ że to cudo przeznácżyło oſobę chlebá/ á drugie cudá przeznáczyły oſobę wina (iáko było w Kanie Gálileyſkiey) ktore oboie złącżył ná wieczerzy Pan Chryſtus ŁaszczWiecz 23 (Linde).]

przeznaczyć czym (1): WujNT 211 cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Y tym cudem [rozmnożeniem ryb] przeznáczył Pan Chriſtus/ iáko dziwne ſzczęśćie miał mieć Piotr w náwracániu ludzi do niego WujNT 211.

Zwrot: »przez figurę przeznaczyć« (1): co przez figurę Melchiſedech [...] dawno przed tym był przeznáczył: okáżęć to wſzytko ná oko poniżéy BiałKat 126.
3. Postanowić, ustalić; w przen; decernere Vulg [co] (1): [zgromadzili się] áby vczynili cokolwiek ręká twa y rádá twa przeznáczyłá (marg) poſtánowiłá. G. (–) áby ſię sſtáło. WujNT Act 4/28.
4. Wyróżnić znakiem [kogo czym na czym] (1): A on wieniec niezwiędły/ pánieńſtwá ſwoiégo/ Nieśćie zá vpominki/ przed królá wáſzégo. A ón was imięnim ſwym/ przeznáczy ná czele/ A drogich vpominków nádá bárzo wiele SiebRozmyśl M2.

Synonimy: 2. objawić, obwieścić, prorokować, przepowiedzieć; 3. postanowić, uchwalić.

Formacje współrdzenne cf ZNACZYĆ.

Cf PRZEZNACZENIE, PRZEZNACZONY

DDJ