[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYKINĄĆ vb pf

Fleksja
praet
sg
3 f przykinęła

fut 3 pl przykiną. ◊ praet 3 sg f przykinęła.

Sł stp, Cn brak, Linde XIX w.; poza tym XVII(XVIII) w.: przykinąć się.

1. Rzucić się na coś, tu: ptaki na żer: (nagł) Rarodzy álbo Sokoli ná coć ſie zgodzić máią. (–) NAprzod do záiącá iáko ie maſz wpráwowáć. [...] Potym karm ie ná łupieżu álbo też y ná trupie [...]. A gdy ie dobrze wkarmiſz/ á ptakowby wpráwnych niemiał/ tedy weś łupież/ tám przewab ie przez iáki chroſt/ álbo przez iáką dolinę/ to ieſt ná głos: á gdyć przybieżą/ tedy ſkocż z łupieżem/ á gdyć przykiną po rázu ábo po dwu/ tedy ſtań/ á tám nákarmi ie práwie dobrze: [...] á tego cżyń raz álbo kilká. A gdyć będą przykiwać dobrze/ tedy doſtań im záiącá żywego/ zwięż mu ſkoki dobrze [...]: á tego cżyń raz álbo dwá [...]. Potym beſpiecżnie możeſz popuſzcżáć do záiącá CygMyśl E4.
2. Przejść na czyjąś stronę [do kogo]: Wtym posileczne ufy z Litwy przyskoczyli, Trzy fendle pieszych Niemców koniami stłoczyli. Co Żmodź widząc, zaraz się do Litwy przedali (marg) Żmodź w zapalczywej bitwie do Litwy przykinęła (–) StryjPocząt 231 [cf PRZEKINĄĆ SIĘ].

Synonim: 2. przedać się.

Formacje współrdzenne cf KIDAĆ.]

MP